Verplicht Gluren gaat over het relaas van een ongehoord kind. Over de wereld van kindermishandeling en incest. De titel slaat op het horen, zien en zwijgen van de omstanders die de misstanden wel waarnemen maar daar vaak niet bewust mee omgaan. Omstanders die vaak alleen willen praten "over" mishandelde kinderen. Terwijl deze kinderen juist willen praten "met" die omstanders. Zij willen gehoord, geloofd en begrepen worden. Het stuk probeert vorm te geven aan de gevoelens van een kind in een dergelijke benarde situatie. Vooral waar het zo'n kind op dat moment aan ontbreekt: bestaansrecht. Het is een poging om in toneelvorm deze beklemmende werkelijkheid vast te leggen. Een theatervoorstelling die een ervaring van ongeveer een uur inhoudt voor de bezoeker; voor misbruikte kinderen een dagelijks, 24-urig toneelspel om domweg te overleven. Voor hen geldt letterlijk: "Een kind wordt volwassen op de dag dat het beseft, dat er geen volwassenen zijn."
